ΕΛΕΝΗ ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Σκηνή 1η (στίχοι 1-82)        ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΕΛΕΝΗΣ

Υποενότητες

Ο τόπος, οι κυβερνήτες του, η ταυτότητα της ηρωίδας, η αρχή των βασάνων της, η εμπλοκή της Ήρας, η μεταφορά της Ελένης στην Αίγυπτο, η τωρινή κατάσταση, η μοναδική ελπίδα και η απειλή που την κρατά στο μνήμα του βασιλιά.

Σχόλια

1.      Αντιθεατρικός μονόλογος. Οι δυσκολίες του υποκριτή κατά την ερμηνεία του.

2.      Δίνονται στοιχεία απαραίτητα για την κατανόηση του έργου (τόπος, άρχοντες, αυτοσύσταση, τα παλιά βάσανα, τα καινούρια βάσανα).

3.      Η τραγική θέση της Ελένης (στοιχεία που καθιστούν τραγικό ένα πρόσωπο: Λεξικό όρων της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, σελίδα 144).

4.      Τα συναισθήματα των θεατών – μαθητών: έλεος και φόβος (Λεξικό όρων της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, σελίδες 142 και 144, Ιστορία της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, σελίδα 72).

5.      Η Ελένη του μύθου, του Ομήρου (πλανεύτρα, άπιστη, μοιραία). Τι περίμεναν  να δουν οι θεατές; Αιφνιδιάζονται;

6.      Η τροποποίηση του μύθου από τον ποιητή (καινή Ελένη).

7.      Βασικό μοτίβο του έργου: Η αντίθεση είναι vs φαίνεσθαι (Της Ελένης του Ευριπίδη  και της Ελένης του μύθου ).

8.      Το παιχνίδι των θεών με τις ζωές των ανθρώπων. Η αδυναμία των θνητών μπροστά στην αυθαιρεσία και την παντοδυναμία των θεών.

9.      Το ήθος της Ελένης (Λεξικό όρων της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, σελίδα 143, Ιστορία της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, σελίδα 74).

10.  Πως προοικονομείται η δράση (ενδείξεις, υπαινιγμοί, προειδοποιήσεις για το τι θα επακολουθήσει).

11.  Αντιπολεμικός Ευριπίδης (στίχοι 46-47, 62-64). Η πρώτη παράσταση δόθηκε το 412 π.Χ., στη σκιά της συντριβής των Αθηναίων στη Σικελία (δεύτερη φάση του πελοποννησιακού πολέμου, 415-413π.Χ.). Η φωνή της ηρωίδας υψώνεται πάνω από το θέατρο για να καταγγείλει τον πόλεμο, που αφήνει πίσω του μόνο πόνο, θάνατο και καταστροφή. Διαχρονική η αξία του μηνύματος.